H Ferrari F40 που κλείνει τα 30 της χρόνια, άφησε το στίγμα της στο πάνθεον των πιο αξέχαστων υπεραυτοκινήτων, καθώς ήταν ένα ιδιαίτερο αυτοκίνητο που ακόμα και σήμερα, χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης από τους απανταχού petrolheads.

    Η Ferrari F40 ήταν ένα σπορ υπεραυτοκίνητο υψηλών επιδόσεων, που κατασκευάστηκε από την Ferrari, με αφορμή τον εορτασμό των 40 χρόνων κατασκευής αυτοκινήτων από τη Scuderia, από όπου προήλθε και η ονομασία της. Παρουσιάστηκε στις 21 Ιουλίου του 1987 και κατασκευάστηκε από το 1987 έως το 1992 με τον Έντσο Φερράρι ακόμα ζωντανό, σε 1.315 αντίτυπα, όλα «φτιαγμένα» αποκλειστικά στο χέρι. Κατά τη διάρκεια της παραγωγής της, ήταν το ακριβότερο, ισχυρότερο και ταχύτερο μοντέλο της Ferrari.  Μέχρι τα τέλη του 1989, (και αφού ο Έντσο Φερράρι είχε πεθάνει) ήταν το ταχύτερο αυτοκίνητο παραγωγής παγκοσμίως. Αντικαταστάθηκε τον Μάρτιο του 1995 από την Ferrari F50.

    Μόλις 13 μήνες δόθηκε διορία στην ομάδα των σχεδιαστών της, τον Ερμάνο Μπονφιλιόλι τον διευθυντή Ειδικών Κατασκευών της Ferrari, τον Λεονάρντο Φιοραβάντι, έναν ταλαντούχο σχεδιαστή από το studio Pininfarina και τον έμπειρο test driver Ντάριο Μπενούτσι για να την δημιουργήσουν από λεύκο χαρτί.

    Το ιδιαίτερα χαμηλό βάρος της, μόλις 1.100 κιλά, ο αεροδυναμικός συντελεστής Cd 0,34 και η εξαιρετικά υψηλή, για τα τότε δεδομένα, ισχύς του bi-turbo V8 κινητήρα (της 288 GTO Evoluzione) που απέδιδε 478 ίππους στις 7.000 στροφές αλλά και η ροπή των 569 Nm στις 4.000 στροφές, προσέφεραν στην F40 κορυφαίες επιδόσεις με τα 0-100 να έρχονται μόλις σε 4 δευτερόλεπτα και την τελική να ξεπερνά τα 320 χιλιομέτρα.

    Η F40 ήταν και το πρώτο στην ιστορία αυτοκίνητο παραγωγής που έσπασε το ψυχολογικό όριο των 200 μιλίων (322 km/h), καθώς η τελική της ταχύτητα μετρήθηκε επίσημα στα 201,4 μίλια (324 km/h). Από το 1987 έως τα τέλη του 1989, έφερε τον τίτλο του ταχύτερου αυτοκινήτου παραγωγής, ρεκόρ που καταρρίφθηκε από την Lamborghini Diablo.

    Αν και η ίδια η Scuderia δεν είχε εξελίξει την F40 ως αγωνιστικό αυτοκίνητο και δεν σκόπευε κάτι τέτοιο, στην πράξη η τότε ναυαρχίδα της Ferrari γνώρισε μεγάλη απήχηση σε αρκετούς οδηγούς, που έλαβαν μέρος με αυτήν, με προσωπική πρωτοβουλία, σε πολλές μορφές αγώνων μεγάλου τουρισμού, ιδίως μεταξύ του 1989 και του 1996. Παρά την μη επίσημη υποστήριξη από τη Ferrari, πολλοί σχετικοί βελτιωτικοί οίκοι προχώρησαν σε σχετικές βελτιώσεις, στην F40 και το μοντέλο πέτυχε σημαντικές επιτυχίες, σε μεγάλο αριθμό αγώνων.

    Λόγω της εξαιρετικά υψηλής ζήτησης, η Ferrari άλλαξε επανειλλημένα την αρχική της απόφαση για τον συνολικό αριθμό αντιτύπων της F40, κατασκευάζοντας πολύ περισσότερες από τις 400 που σχεδίαζε αρχικά. Τελικώς, η παραγωγή της F40 έληξε το 1992, αφού είχαν κατασκευαστεί 1.315 αντίτυπα.

    H διάδοχός της, η Ferrari F50, αρχικά θα παρουσιαζόταν στο Σαλόνι της Γενεύης τον Μάρτιο του 1992, αλλά καθυστέρησε σημαντικά, λόγω της τότε παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης και της συνεπακόλουθης πτώσης του ενδιαφέροντος για υπεραυτοκίνητα, και τελικώς αποκαλύφθηκε μόλις τον Μάρτιο του 1995, στη Γενεύη.

    Σήμερα, η Ferrari F40 που κλείνει τα 30 της χρόνια, έχει γίνει ένα άκρως συλλεκτικό μοντέλο, με εξαιρετικά υψηλό κύρος, το οποίο προσελκύει αρκετούς οπαδούς συλλογών πολυτελών αυτοκινήτων. Διαχρονικά, κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία της Ferrari και γενικότερα όλων των σπορ υπεραυτοκινήτων, και μάλιστα διατηρεί εξαιρετικά υψηλές τιμές ως μεταχειρισμένο, καθώς θεωρείται ένα κυριολεκτικά μυθικό όνομα στον τομέα της παγκόσμιας αυτοκίνησης.