Η ιδέα της BMW, τότε στα μέσα του Ά80, να παρουσιάσει μια σπορ έκδοση της μεσαίας κατηγορίας, βασισμένη στη Σειρά 3 (κωδικός Ε30) με το αρχίγραμμα «Μ», που θα απευθυνόταν τους φίλους της ταχύτητας και των επιδόσεων, αποδείχθηκε άκρως επιτυχημένη.

    Μπορεί το αυτοκίνητο να κόστιζε τρείς φορές πιο πάνω από την απλή BMW Σειράς 3, αλλά η σιλουέτα με τις σχεδιαστικές αλλαγές σε σχέση με το νορμάλ μοντέλο (φουσκωμένα φτερά, προφυλακτήρες, αεροτομή στο καπό των αποσκευών, ζάντες 15 ιντσών) σε συνδυασμό με το μοτέρ 2.3 λίτρων απόδοσης 195 που μετέδιδε την ισχύ στον πίσω άξονα μέσω κιβωτίου της Getrag 5 σχέσεων (στάνταρ διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης κατά 25%), εκτόξευσε τις πωλήσεις στα ύψη, με τα στελέχη της BMW να μην πιστεύουν ούτε οι ίδιοι για την τεράστια επιτυχία που σημείωνε το αυτοκίνητο στο δύσκολο ράλι των πωλήσεων.

    Και αν στις πωλήσεις η Μ3 πρώτης γενιάς πήγαινε θαυμάσια, στους αγώνες και ειδικά στις πίστες έγραφε τη δική της χρυσή ιστορία, στα πρωταθλήματα τουρισμού ανά την υφήλιο.

    Υπολογίζεται ότι η Μ3 πρώτης γενιάς κατέκτησε περισσότερες από 500 νίκες σε διάφορες μορφές αγώνων κυρίως στις πίστες, με τους Τζόνι Τσεκότο, Ρομπέρτο Ραβάλια, Γιο Βίνκελοκ και Εμανουέλε Πίρο, να είναι ο φόβος και ο τρόμος των αντιπάλων.

    Η Μ3 πρώτης γενιάς έμεινε στην παραγωγή μέχρι το 1992 με 2πορτο αμάξωμα, ενώ δεν απουσίασε και η convertible έκδοση.

    Αυτή η πρώτη γενιά Μ3 που θεωρήθηκε απόγονος της θρυλικής 2002 Tii, έφερε πολλά χρήματα στα ταμεία της BMW (όχι άδικα φυσικά) εκτοξεύοντας στα ύψη τη δημοτικότητα της γερμανικής εταιρίας στη μεσαία κατηγορία των αυτοκινήτων υψηλών επιδόσεων.