Γράφουμε συχνά για περίεργα αυτοκίνητα, αλλά αυτό παραπάει, τί είναι το Isdera; Αρκεί να σας πούμε ότι ποτέ δεν ξεκίνησε σαν αυτοκίνητο παραγωγής, αλλά ήταν πρωτότυπο που κατέληξε στους δρόμους. Σας απαντά αυτό; Αμφιβάλουμε!

    Για να σας βγάλουμε λοιπόν από την αγωνία να σας ενημερώσουμε ότι η Isdera είναι πνευματικό παιδί του Eberhard Schulz που κατασκεύασε το πρώτο του αυτοκίνητο στα τέλη της δεκαετίας του Ά60 και που ήταν κάτι που έμοιαζε με GT40, με πόρτες «φτερά γλάρο» και κινητήρα της VW.

    Ο Schulz έγινε γνωστός έχοντας κάνει την εμφάνισή του ως επικεφαλής της ομάδα,ς που σχεδίασε τη CW311 που παρουσιάστηκε το 1978 και που υποτίθεται ότι θα αποτελούσε τη συνέχεια των C111. Να θυμίσουμε ότι η C111 τη σχεδίασε η Mercedes-Benz το 1969 με τους τότε πειραματικούς κινητήρες Wankel και μάλιστα με σώμα από σύνθετα υλικά (glassfibre) και περιστροφικό κινητήρα με τρεις ρότορες, τοποθετημένο στο κέντρο, με την τροφοδοσία να γίνεται με ψεκασμό. Η επόμενη προσπάθεια διέθετε κινητήρα με τέσσερις ρότορες με τους ίππους να φτάνουν τους 370 και έτσι το αυτοκίνητο θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμα και ως supercar. Όμως εκεί ακριβώς τελείωσε το ενδιαφέρον της Mercedes-Benz για τους περιστροφικούς κινητήρες και άρχισε ο έρωτας με τους diesel. Όμως παράλληλα τελείωσε και το ενδιαφέρον της να φέρει τα αυτοκίνητα στη παραγωγή και περιορίστηκε με το να ασχολείται να σπάει ρεκόρ! Πάντα όμως φαίνεται υπήρχαν και δεύτερες σκέψεις και έτσι όσοι πίστευαν σε ένα supercar από την Mercedes-Benz αναθάρρησαν όταν οι Γερμανοί στρίμωξαν στο αυτοκίνητο ένα V8 πέντε λίτρων και μάλιστα υπερσυμπιεζόμενο. Για να τους τρελάνει μάλιστα ακόμα περισσότερο το αναβάθμισαν αισθητικά του έριξαν αυτή τη φορά ένα V12 6,0 λίτρων και το παρουσίασαν στην Έκθεση της Φρανκφούρτης το 1991 ως C112. Μάλιστα το αυτοκίνητο βρέθηκε τόσο κοντά στη παραγωγή που η Mercedes-Benz πήρε και προκαταβολές για τη παραγωγή 100 αυτοκινήτων! Όμως και πάλι δεν πήρε την τελική απόφαση για τη παραγωγή του αυτοκινήτου και επέστρεψε τις προκαταβολές! Ας γυρίσουμε όμως στην αρχή στο CW311 και στον Eberhard Schulz.

    Ο Eberhard σχεδιάζοντας το C111 το 1972 είχε βασιστεί πάνω σε γνωστά σχέδια και επιλογές των αυτοκινήτων από την Στουτγάρδη, όπως οι πόρτες που άνοιγαν προς τα επάνω και οι ανάποδες εισαγωγές αέρα. Όμως όταν το όλο project κόλλησε μαζί με τους Rainer και Dieter Buchmann της «ΒΒ» άρχισαν να δουλεύουν πάνω στο CW311 με την κωδική ονομασία να αντιπροσωπεύει τον συντελεστή οπισθέλκουσας. Το αυτοκίνητο ονομάστηκε Isdera (τα αρχικά του Ingenieurduro fur Styling, Design und Racing), ενώ η ονομασία Imperator αναφέρεται στα λατινικά σαν ο ανώτατος διοικητής/αρχηγός στην αρχαιά Ρώμη. Χρησιμοποιούσε μηχανικά μέρη αποκλειστικά «made in Germany» από την Mercedes-Benz και την Porsche και το ενδιαφέρον του κοινού ήταν τεράστιο, όταν παρουσιάστηκε το 1978, χρησιμοποιώντας κινητήρα «χαϊδεμένο» από την AMG που δεν ήταν άλλος από αυτόν των 6,8 λίτρων. Μάλιστα «star test driver» στη παρουσίαση ήταν ο ίδιος ο Niki Lauda, στη πίστα του Saltsburgring! Όμως το αυτοκίνητο απείχε πολύ από το να είναι λειτουργικό και σίγουρα δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Eberhard. Μάλιστα διαφώνησε και με την ΒΒ και οι δρόμοι τους χώρισαν. Προχώρησε έτσι στη σχεδίαση της 108i που παρουσιάστηκε το 1984 στην Έκθεση της Γενεύης και ήταν ένα πολύ πιο λειτουργικό καθημερινό supercar, αν και αυτό βέβαια είχε τις παραμέτρους του. Απλά να αναφέρουμε εδώ ότι κατασκευάστηκε από τον ίδιο τον Eberhard. Όλα τα αυτοκίνητα κατασκευάζονταν στο χέρι από μια ομάδα μόλις δώδεκα μηχανικών και οι αριθμοί λένε ότι τελικά κάπου 30 Isdera (άλλοι λέμε 32) κυκλοφορούν «κάπου» στον κόσμο! Η παραγωγή του που άρχισε το 1984 τερματίστηκε το 1993.
 
    Αν και κάθε αυτοκίνητο είναι διαφορετικό και υπάρχουν και παραλλαγές ακόμα και στα μηχανικά μέρη, βάση των ορέξεων του κάθε ιδιοκτήτη, ο βασικός κινητήρας που χρησιμοποιήθηκε ήταν ο πεντάλιτρος (αργότερα χρησιμοποιήθηκε και αυτός των 6,0 λίτρων) V8 της Mercedes-Benz με τις 32 βαλβίδες που απέδιδε 330 ίππους στις 3.750 rpm και το κιβώτιο που ακολουθούσε ήταν πέντε σχέσεων χειροκίνητο από την ZF. Οι αναρτήσεις αποτελούνταν από τριγωνικά διπλά ψαλίδια εμπρός και η πίσω ανάρτηση προέρχεται από την Porsche 928, ενώ τα φρένα ήταν αεριζόμενα δισκόφρενα. Αν μάλιστα ενδιαφέρεστε για τις διαστάσεις του να σας αναφέρουμε ότι το μήκος έφτανε τα 4,220 μ. και το ύψος ήταν μόλις 1,135 μ.

    Για την ιστορία και μόνο να αναφέρουμε ότι η Mercedes-Benz ποτέ δεν αναγνώρισε το παιδί αυτό και το θεώρησε πάντα νόθο, παρά τη σχέση της με τον Eberhard Schulz. Αν και δεν ήταν λίγοι οι ιδιοκτήτες που παράνομα τοποθέτησαν το αστέρι πάνω στο αυτοκίνητο, ποτέ κάποιο από τα αυτοκίνητα του δεν εκτέθηκε σε σταντ της επίσημης αντιπροσωπείας και κανένα δεν στεγάζεται στο μουσείο της Στουτγάρδης.